به یاد شهدای غواص

میان خاک ، سر از آسمان در آوردیم               ********           چقدر قمری بی آشیان ، در آوردیم

وجب وجب ، تن این خاک مرده را کندیم          ********        چقدر ، خاطره ي نیمه جان در آوردیم

به حیرتیم ، که ای خاک پیر بابرکت                ********           چقدر از دل سنگت ، جوان در آوردیم

چقدر ، خیره به دنبال ارغوان گشتیم              ********        ز خاک تیره ولی ، استخوان در آوردیم

شما حماسه سرودید و ما به نام شما          *********            فقط ترانه سرودیم و نان در آوردیم

برای این که بگوییم با شمابودیم                   *********           چقدر از خودمان داستان در آوردیم

و آبهای جهان ، تا از آسیاب افتاد                  *********           قلم بدست شدیم و زبان در آوردیم